5 باری تماس گرفته بود، نتوانسته‌بودم جوابش را بدهم. شب زنگ زد و جواب دادم و توضیح که: «صبح نتونستم جواب بدم، امری هست در خدمتم.»
کلی در مورد برنامه‌ای که برای اجتماع طلبه‌های شهر قرار بود برگزار بشود توضیح داد و گفت: «برای اینکه بتونیم اطلاعاتی از طلبه‌ها و تخصص‌هاشون داشته باشیم، نیازه فرمی طراحی بشه و روز مراسم طلبه‌ها پُرِش کنن. دوستان هم که گفتن شما تخصص دارین در این زمینه، می‌خواستیم زحمتش رو به شما بدیم.»
من که کار را جدّی گرفته بودم، و خوشحال از اینکه چه عجب! فکری به سرشان زده‌است، گفتم: «خب مشکلی نیست، چه اطلاعات و پارامترهایی مد نظرتون هست که توی فرم بیاد و آیا تحلیل فرم رو بر اساس تمام تخصص‌های مربوط می‌خواین یا رشته‌ی خاصی مد نظرتونه؟!»
گفت: «نه، ما فقط می‌خواستیم از این فرم یه نام و نام خانوادگی و شماره تلفن و آدرس در بیاد، گفتیم شما تخصص دارین مزاحمتون بشیم.»
چند لحظه سکوت کردم و به همه‌ی تخصص‌هایی که من دارم و بقیّه ندارند فکر کردم؟!
خب بنده خدا یه فرم مشخصات خوشگل میخواسته، شما هم که ماشالله تو فرم های خوشگل "تخصص" دارید :)
نباید اون رو سرزنش کرد.مشکل از ماست که از بعضی عادت های خوب غربی ها استفاده نمی کنیم.
یکی از عادت های خوبشون اینه که همه آدما از پیر و جوون با هر سطح اجتماعی و تحصیلات و تخصص، یک کارت ویزیت دارن که یه طرفش آدرس و شماره زدن و طرف دیگه اسم و مشخصات و تخصص.اینجوری همه میفهمن کِی و برای چه کاری بیان سراغت.اصلا هم ریا نمیشه.
پ.ن : من موندم کار درستی هست که سایز کارت ویزیت آ4 باشه؟!آخه میدونی که کارت ویزیت من با اون همه تخصص... :|
یا علی