از حجاب عشق نتوانیم بالا کرد سر

در تماشاگاه لیلی، بید مجنونیم ما

تفسیر:

شاعر[1] بعد از این‌که مصرع اول را سروده سراغ مصرع دوم رفته، و در آن‌جا به نکته‌ای دقیق اشاره کرده است؛ شاعر می‌فرماید: بعد از عمری رفت و آمد به کوچه‌ی لیلی، وی (یعنی همان لیلی بانو) ما را درخت فرض کرده‌اند که جلوی در خانه‌شان سبز شده ایم.