آنقدر همرهی از طالع خود می‌خواهم

که پر از بوسه کنم چاه زنخدان ترا!

تفسیر شعر: مرحوم صائب، در واقع زمانی این شعر را سروده که طالعِ وی همراهی‌اش نکرده است.