- بعضی آدم‌ها باید جایی باشن که متأسفانه نیستن، بعضی وقت‌ها هم باید جایی که نباشن هستن.
- چی میگی؟! حالت خوبه؟!
- آره، راست میگی بد گفتم، بهتر میگم، آدم همیشه باید جایی باشه که الآن نیست و همیشه جایی که نباید باشه هست. حالا درست شد، درسته، همینه.
- تو که بدترش کردی، میشه یه کم زیر دیپلمی، زیر سیکلی اگه شد کم‌تر، واسه ما توضیح بدی
- بابا مگه من دارم چیز عجیب و غریبی میگم، خب ما آدما باید جایی باشیم که نیستیم و همیشه جایی هستیم که نباید باشیم.
- جدا؟! از این همه شفاف سازیِ شما کمال تشکر رو دارم، خب این‌هایی که میگی یعنی چی؟
- البته وقتی فکر می‌کنم می‌فهمم که نه همه‌ی آدم‌ها.
- نه همه‌ی آدم‌ها چی؟!
- ببین ما باید توی زندگی‌مون در مسیری زندگی کنیم و در مسیری راه بریم که اون مسیر رو برای ما قرار دادند.
- کی؟
- توی زندگی همیشه یه راه درست وجود داره، توی صحبت کردن‌های ما همیشه یک سری حرف‌ها هست که حرفِ درسته، توی شنیده‌هامون بعضی شنیده‌ها هست که باید شنید و بعضی رو باید در مقابلشون پنبه توی گوش‌مون کنیم و همه‌ی این‌ها به آدم می‌گه که توی زندگی باید کجا باشه و کجا نباشه، به همین راحتی.
- اون‌وقت باید چی کار کنیم؟!
- نباید کار خاصی بکنیم فقط باید مراقب باشیم.
- مراقب چی؟
- مراقب اعمال و رفتار و گفتار و ...
- ...
- امام علی علیه السلام می‌گن: تقوا اینه که در زندگی خود در جایی که خدا دوست دارد باشیم و در جایی که او دوست ندارد نباشیم.
