بسم الله الرحمن الرحیم
آدم فقط ملجأش باید خدا باشد، هیچ کس دیگر نمی‌تواند جز خدا تکیه گاه آدمی باشد، هیچ کس یعنی هیچ کس، نه پدر، نه مادر، نه همسر، نه فرزند، نه برادر و خواهر و نه هیچ کس دیگر؛ حتی معصوم هم، چون آیینه‌ی تمام نمای ذات اقدس الهی برای ماست ملجأ ماست چون حتی در زیارت امین الله آنجا که سر بر قبر مطهر معصوم می گذاریم به ما دستور داده که بگو اللهم ... یعنی سر بر قبر این امام بگذار ولی بگو خدایا، پس تکیه گاهت باز هم خداست.
این غارنشینی نیست، این دوری گزیدن از آدم ها نیست، این یعنی در اوج دلبستگی به زن و فرزند و پدر و ... در اوج ارتباط، در اوج تکافل و تعاون با آدم ها، در اوج رفع حوایجت به دست دیگران، باز هم حواست به خدا باشد، بدانی که هیچ کس جز او پناهت نیست، هیچ کس یعنی هیچ کس.
