روضه ی تاریکی

روضه‌خوان، روضه‌ی عصر عاشورا می‌خواند.

روضه‌ی تاریکی، گم شدن دختران، تازیانه، ترس، وحشت.

کسی از وسط جمعیّت اشاره کرد:

برق‌ها را کمی روشن کنید.

اهل روضه و کنایه فهم‌ها، گریه‌شان بیشتر شد.

دو مرتبه گفت.

گریه‌ی مستمعین بیشتر شد.

سه مرتبه گفت، این‌بار بلندتر:

آخر مسئولان شهر آمده‌اند داخل مراسم؛ نمی‌شود عکس بگیریم، روشن کنید.

خط کوفی

تقصیر کوفیان نیست که نسبت به علی بی‌وفایند،

تفصیر «خط»شان است، که ندارد،

و علی هم که نقطه بسم الله ...

  

 

شعر از دوست عزیزم هادی است، و این طرح گرافیکی هم از خودم.