لعن الله علی اسرائیل

در دو مساله دینی یا اصطلاحا درون دینی، نگاه امام خامنه ای را با اکثرِ مشهور علمای حاضر متفاوت می دانم. یکی مساله غدیر و دیگری مساله فاطمیه است.

غالبا مساله غدیر، فقط اینگونه عنوان می شود که موضوعش شخص امیرالمومنین است و این یک اتفاق فقط شیعی است، یا در مساله فاطمیه نیز فلان شخص فقط به عنوان دشمن اهل بیت مطرح می شود و بیشتر نمی رود. لکن نه غدیر یک اتفاق فقط شیعی است که دعوا فقط بر سر امیرالمومنین باشد و نه فاطمیه آنی هست که الآن ساخته اند.

هم غدیر و هم فاطمیه، می توانند موضوعی باشند برای وحدت بین شیعه و سنی، به شرطی که نگاه امام خامنه ای و امام خمینی را پیدا کنند.

اهمّیّت غدیر فقط این نیست که امیرالمؤمنین را معیّن کردند؛ این مهم است امّا از این مهم‌تر این است که ضابطه را معیّن کردند، قاعده را معیّن کردند.

قاعده‌ی امامت؛ قاعده‌ی ولایت... قاعده‌ی حکومت و اقتدار و قدرت‌مداری در جامعه‌ی اسلامی، با غدیر معیّن شد و پایه‌گذاری شد؛ اهمّیّت غدیر این است.

۱۳۹۵/۰۶/۳۰

 

مرجع واحد

توی مسجدی بین راه سبزوار ـ مشهد مشغول خواندن نماز ظهر بودیم. غیر از ما مرد میان‌سالی داخل مسجد بود که با دست‌های بسته نماز می‌خواند.

نمازش و نمازمان که تمام شد، آمد نزدیک و گفت:

- یه سؤال شرعی دارم حاجی

با تردید بهش گفتیم:

- خب برادر، مرجع شما فرق می‌کنه، ممکنه جوابی که به شما می‌دیم مطابق فتوای مذهب فقهی شما نباشه.

مرد سنّی گفت:

- مرجع ما شما علماء هستین، فرقی نمی‌کنه که حاجی.

جوابش را دادیم، تشکّر کرد و رفت. راننده‌ی وانت بود که خربزه بار زده بود. به درک و فهمی که آن راننده‌ی وانت، از وحدت و برادری مسلمانی داشت غبطه می‌خورم. چیزی که عدّه‌ای هنوز نمی‌فهمندش.

 

---

از این خاطره‌ می‌توانید علیه برادر سنّی و اهل تسنّن هم استفاده کنید، به اندیشه‌ی شما برمی‌گردد!