در مقدمه‌ی کتاب مقامات حریری آمده است که:
إنّی رَأَیتُ اَنَّه لا یَکُتبُ انسانٌ کِتاباً فی یومه إلّا قال فی غده: لو کان غُیِّر هذا، لکان احسن، و لو زِید کذا، لکان مستحسن، و لو قُدِّم هذا، لکان افضل، و لو تُرک هذا، لکان أجمل، و هذا من أعظمِ العِبَر و هو دلیل علی استیلاء النقص علی جملة البشر.
***
توقع نداشته باشید که ترجمه کنم، چون من از آن دست محققان هستم! که اعتقاد دارم هیچ وقت نمی‌شود یک اثر هنری را ترجمه کرد.
ولی حالا چون خیلی اصرار می‌کنید، حریری می‌گوید که:
«هیچ آدمی را ندیدم که وقتی چیزی می‌نویسد، فردایش نگوید: که اگر این را تغییر می‌دادم بهتر می‌شد، و اگر فلان چیز را زیاد می‌کردم زیباتر می‌شد، و اگر این را پیش‌تر می‌آوردم قشنگ‌تر می‌شد، و اگر این را حذف می‌کردم خوشگل‌تر می‌شد. و این به نقص بشر اشاره دارد.»
یعنی طوری ترجمه کردم که «احسن، مستحسن، افضل و اجمل» همه شدند «قشنگ».
