دل، سنگ که بشود،
داخل هیچ‌چیزی حل نمی‌شود، مثلاً آب.
اشک همه چیز را حل می‌کند، غیر از سنگ.
فقط آتش است که آبش می‌کند.
آن‌وقت شاید چیزی شد غیر از سنگ.
این عید فطری دلم بدجور هوای این دعا را کرده "خلصنا من النار یا رب..."
وقتی دسک‌تاپت شلوغ بشود، وقتی هر فایل و فولدری، بی هوا توی دسک‌تاپت جا خوش کند آشفته می‌شوی، پریشان می‌شوی.
حتی اگر کلیک راستی کنی و گزینه‌ی show desktop icons را غیر فعّال کنی، باز چیزی تغییر نمی‌کند، درست است که همه‌ی شلوغی از بین می‌رود و آن وقت یک دسک‌تاپ خالی خالی داری، ولی خالی نیست، مثلاً وقتی رایانه‌ات را روشن می‌کنی سرعت بالا آمدنش را پایین می‌آورد، با اینکه دسک‌تاپت خالی‌ست ظاهراً. رایانه‌ات دیر شیرفهم می‌شود، وقتی روشنش کنی.
دلِ من هم همین است وضعش. دیر شیرفهم می‌شود که کجا و کی، چه خبر است و باید چه کار کند! دیر به خودش می‌آید که کار درست چیست و کار غلط کدام! حتّی گزینه‌ی show desktop icons را هم غیرفعّال کرده‌ام، اصلاً در شهر شهره به خوبی و پاکی و صداقت و صفای باطن و ... شده‌ام به خاطر این گزینه. ولی هنوز سنگینم، دیر لود می‌شوم، و وقتی که لود می‌شوم دیگر کار از کار گذشته است. هر کس و ناکسی، هر چیز مربوط و نامربوطی جا خوش کرده بر صفحه‌ی دلم. همه بر اساس sort by name در کنار هم قرار گرفته‌اند، مسخره است!
باز صد رحمت به دسک‌تاپم، اینقدر شعورش می‌کشد که گزینه‌ی group by item type را گذاشته تا حداقل کمی سره از ناسره مشخص شود. آدم بفهمد فایل‌های تصویری کجا هستند، صوتی، متنی و ...
ولی این دل صاب‌مرده! همین قدر هم ندارد، شده است کاروان‌سرا این دل.
***
بار چندمش را نمی‌دانم، ولی زیاد این کار را کرده‌ام، خدا را شکر در استفاده از این دستور محدودیّت ندارم:
Run cmd and type:
format C:/ FS:NTFS
پیام های کوتاه
-
۲۴ مرداد ۹۳ , ۰۰:۵۶دشمن ما