نامه‌ای از امام هادی علیه‌السلام برای تشیکلاتی‌ها

بی‌برنامه، بدون نظم، بدون سلسله مراتب و بدون ساختار تشکیلاتی و صدها عیب دیگر، بر تعداد زیادی از مجموعه‌های فرهنگی برچسب می‌شود و تقریباً شنیدن اینکه یک مجموعه فرهنگی خودجوش، یک ساختار تشکیلاتی منظّم داشته باشد عجیب است؛ هنوز هم هستند کسانی که باور دارند کار فرهنگی و دینی، بدون این ساختار و این سلسله مراتب باید انجام بشود. نامه‌ی زیر دلیل خوبی است برای اینکه نداشتن یک تشکیلات در یک مجموعه فرهنگی، مقدّس و خوب شمرده نشود. نامه‌ای از امامی که تمام زندگی‌اش الگوی بچه‌های تشکیلاتی است.

امام هادی ^{علیه‌السلام} در نامه‌ای به وکلای خود در بغداد، مدائن و کوفه نوشت:

«ای ایوب بن نوح، به موجب این فرمان از برخورد با ابوعلی(یکی دیگر از وکلای امام در منطقه‌ای دیگر) خودداری کن، هردو موظفید در ناحیه‌ی خاص خویش به وظائفی که بر عهده‌تان واگذار شده عمل کنید، در این صورت می‌توانید وظائف خود را بدون نیاز به مشاوره با من انجام دهید.

ای ایوب، بر اساس این دستور هیچ چیز از مردم بغداد و مدائن نپذیر، و به هیچ وجه به آنان اجازه‌ی تماس با من را نده(به خاطر شرایط حکومت)، اگر کسی وجوهی را از خارج از حوزه‌ی مسئولیت تو آورد، به او دستور بده به وکیل ناحیه‌ی خود بفرستد ...»¹

• چرا اینقدر تاکید بر حفظ تشکیلات داشتند؟

• امروز هم ضرورت دارد که اینقدر حسّاس باشیم نسبت به سازمان و تشکیلات؟

یا حق

  

1) کتاب سیره پیشوایان

گوشواره‌ای از کربلا تا یمن

شاید اپیزود اوّل شاید هم دوّم

بوریس جانسون وزیر خارجه انگلیس در نشست روز چهارشنبه گذشته (5 آبان 95) مجلس عوام در پاسخ به درخواست متوقف شدن فروش سلاح به ریاض گفت: درصورتی‌که لندن تحت فشارها فروش سلاح را به عربستان متوقف کند دیگر کشورها با 'خوشحالی' به عربستان سلاح خواهند فروخت و جای انگلیس را پر خواهند کرد. (لینک خبر)

 

شاید اپیزود دوّم شاید هم اوّل

امام حسین ^{علیه‌السلام} که به شهادت رسید به خیمه‌های ایشان حمله بردند و کودکان و زنان را اسیر کردند و اموال را غارت. یک یزیدی سنگدل گوشواره‌ای از گوش دختربچه‌ای باز می‌کرد و در همان حال هم گریه.
وقتی زنی از اسرا از او پرسید چرا گریه می‌کنی؟! گفت: به خاطر مصیبتی که به شما آمده و غارتی که می‌شوید و ...
آن زن به او گفت: خب نکن.
گفت: اگر من نبرم دیگری می‌آید و می برد.