یوسف بن اسماعیل، به سند خود از معصوم نقل کرده است که: هر گاه مؤمنى به یک بار تب مبتلا مىشود، گناهان مانند برگ درخت از او مىریزد، و زمانى که در بستر خود ناله مىکند، نالهاش به منزله تسبیح و فریادش تهلیل (گفتن لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ) خواهد بود و در بستر خود از درد به خود مىپیچد و از این پهلو به آن پهلو مىغلطد، به منزله آن است که در راه خود شمشیر مىزند ... پس خوشا به حال او اگر (در این حال) توبه کند، و واى بر او اگر (ناسپاسى کند و یا پس از بهبود، باز) به گناه آلوده شود. (به هر حال) سلامت و عافیت در نزد ما گرامیتر و دوست داشتنىتر است.
و زهری می‌گوید: از امام زین العابدین علیه السّلام شنیدم که فرمود: تب یک شب، کفّاره گناهان یک سال (آدمى) است ...
***
به برکت شیوع ویروسی، چند روز پیش پاک شدم. ولی ناسپاسی‌هایم مکرر است ... تب دوباره می‌خواهدم.
